Instytucja pożyczki uregulowana jest w kodeksie cywilnym. Pożyczek mogą udzielać różne instytucje – od banków, przez przedsiębiorstwa niefinansowe, na osobach fizycznych skończywszy. Nic nie stoi na przeszkodzie, żeby użyć tego rozwiązania również w ramach rodziny. Może to być korzystna alternatywa wobec kredytów bankowych i innych komercyjnych form finansowania.
Pożyczka w rodzinie – nie zawsze musi być udokumentowana
Drobne pożyczki udzielane sobie przez osoby z najbliższej rodziny nie muszą mieć sformalizowanej postaci i nie trzeba od nich płacić podatku ani zgłaszać do urzędu skarbowego. Graniczna kwota to 9637 zł w ciągu 5 lat od jednej osoby-pożyczkodawcy.
Za najbliższą rodzinę uważa się małżonków, dzieci, wnuki i prawnuki, rodziców, dziadków i pradziadków oraz rodzeństwo, ojczyma i macochę, a także pasierba i pasierbicę i teściów. Jeśli więc korzystamy z pożyczek od rodziny i spełniają one powyższe wymogi, nie musimy przejmować się żadnymi formalnościami. Warto jednak pamiętać, że jeśli przygotujemy umowę i przekażemy środki bezgotówkowo (z jednoznacznym tytułem przelewu – „pożyczka”), łatwiej będzie udowodnić, że pożyczka rzeczywiście została udzielona.
Zobacz też: Zalety pożyczek prywatnych
Podatek od pożyczki w rodzinie
Jeśli w grę wchodzi pożyczka rodzinna przekraczająca kwotę 9673 zł, to należy pamiętać o dodatkowych obowiązkach. Nadal możemy uniknąć podatku od czynności cywilnoprawnych, ale po spełnieniu kilku warunków.
Pierwszym z nich jest wysłanie środków pochodzących z pożyczki przelewem albo przekazem pocztowym. Transakcja powinna być odpowiednio opisana – jednoznacznie wskazywać, że dotyczy ona udzielenia pożyczki.
Drugim jest złożenie w urzędzie skarbowym deklaracji PCC-3. Pożyczkobiorca powinien to zrobić w ciągu 14 dni od zawarcia umowy. W większości przypadków, np. pożyczki pomiędzy rodzicami a dziećmi, nie będzie konieczne zapłacenie 2-procentowego podatku.
Należy jednak pamiętać o istotnym wyjątku. Transakcje pomiędzy teściem, teściową i zięciem oraz synową będą wymagały zapłacenia podatku. Stawka to 2 proc. sumy powyżej kwoty zwolnionej, czyli 9673 zł.
- Jesteś zmęczony szukaniem?
- Masz dość porównywania i analizowania?
- Zależy Ci na czasie?
Co powinno znaleźć się w umowie pożyczki?
Umowa pożyczki na kwotę poniżej 500 zł może zostać zawarta ustnie. Natomiast wszelkie poważniejsze transakcje powinny mieć formę pisemną. To pozwala jednoznacznie rozstrzygnąć, w razie sporów lub niejasności, jakie obowiązki mają obie strony i czy wywiązały się z nich bez zarzutu.
Umowa udzielenia pożyczki powinna przede wszystkim wskazywać jednoznacznie strony. Należy zatem wymienić w niej pożyczkodawcę (wraz z danymi takimi jak PESEL i numer dowodu osobistego) oraz pożyczkobiorcę. Jeśli obie strony łączy pokrewieństwo, powinno się w treści umowy wskazać na relację.
Poza podstawowymi danymi uczestników transakcji w umowie należy wymienić:
- Datę i miejsce zawarcia umowy.
- Typ zobowiązania („pożyczkodawca udziela pożyczkobiorcy pożyczki”).
- Wysokość zobowiązania, również słownie.
- Okres pożyczki.
- Wysokość oprocentowania (jeśli występuje).
- Sposób wypłaty pożyczki (np. „zostaną przekazana na konto bankowe pożyczkobiorcy w banku X nr XX).
- Wysokość odsetek za opóźnienie w spłacie zobowiązania.
- Zobowiązanie pożyczkobiorcy do zapłaty podatku lub zgłoszenia pożyczki w urzędzie skarbowym.
Umowa powinna zostać przygotowana w dwóch identycznych egzemplarzach, dla obu stron i opatrzona podpisami. W jej treści można także wskazać, że ewentualne zmiany ustaleń będą musiały mieć formę pisemną i być zaakceptowane przez obie strony.
Jeśli pożyczka jest oprocentowana, pożyczkodawca będzie miał jeszcze jeden obowiązek – w rocznym zeznaniu podatkowym będzie musiał wykazać dochód z odsetek i zapłacić od niego podatek.
Zobacz też: Pożyczki bez dochodów - czy są możliwe?
Publikacja zawiera linki afiliacyjne.
